Dom pomocy społecznej - jak się dostać
Domy pomocy społecznej dzielą się na placówki oferujące opiekę całodobową i dzienną. Takie placówki mają na celu zapewnienie godnych warunków zamieszkania/przebywania, wyżywienia, a także pomocy w podstawowych czynnościach życiowych. Ponadto dom pomocy społecznej (zwany też: DPS) oferuje swoim podopiecznym udział w terapii zajęciowej oraz w zajęciach edukacyjnych i rehabilitacyjnych. W poniższym artykule skupiamy się na DPS-ach świadczących usługi całodobowe. Jak się dostać do tego typu domów opieki społecznej?
Przeczytaj więcej o Dziennych domach pomocy społecznej albo sprawdź oferty w Twojej okolicy!
Co trzeba zrobić, żeby dostać się do domu opieki społecznej?
Osoby, które chcą zamieszkać w domu pomocy społecznej muszą spełniać konkretne kryteria zdrowotne. Prawo do umieszczenia w domu opieki społecznej przysługuje osobom, które wymagają całodobowej opieki z powodu: wieku, choroby i/lub niepełnosprawności.
Warunkiem jest brak możliwości samodzielnego funkcjonowania w codziennym życiu oraz brak możliwości zapewnienia niezbędnej pomocy przez rodzinę.
Największe szanse na przyjęcie mają osoby samotne, potrzebujące pomocy przez cały czas. Pacjent kierowany jest do odpowiedniego typu DPS-u, który znajduje się jak najbliżej jego miejsca zamieszkania.
Jeśli chcemy starać się o miejsce w DPS-ie, musimy przygotować następujące dokumenty:
- zaświadczenie o stanie zdrowia i potrzebie opieki,
- decyzja ZUS o przyznaniu renty, emerytury lub zaświadczenie o dochodach,
- oświadczenie seniora o woli przebywania w ośrodku,
- oświadczenie rodziny o braku możliwości sprawowania opieki.
Jak się dostać do DPS?
Poza koniecznością zgromadzenia wymaganych dokumentów istotne jest również:
1. Złożenie pisemnego wniosku
Starania o zamieszkanie w DPS-ie należy rozpocząć od wizyty osoby ubiegającej się o skierowanie lub jej przedstawiciela ustawowego/opiekuna prawnego w ośrodku pomocy społecznej - właściwym ze względu na miejsce zamieszkania lub ostatniego miejsca zameldowania. Tam składa się pisemny wniosek.
We wniosku powinna znaleźć się prośba o skierowanie danej osoby do domu pomocy społecznej, a w przypadku jej ubezwłasnowolnienia - postanowienie sądu zezwalające opiekunowi prawnemu na podjęcie czynności związanych z umieszczeniem w DPS-ie.
Jeśli w pobliżu miejsca zamieszkania działa dom pomocy, podczas składania wniosku można prosić o przyznanie miejsca właśnie w nim. Niekoniecznie jednak uda się dostać do tego DPS. Osoby starsze otrzymują zwykle skierowanie do ośrodka zajmującego się konkretnymi schorzeniami.
2. Wywiad środowiskowy
Kolejnym krokiem jest spotkanie z pracownikiem socjalnym ośrodka pomocy społecznej. Przeprowadzi on wywiad środowiskowy, sprawdzi sytuację życiową, materialną oraz zdrowotną. W razie potrzeby: pomoże również skompletować dokumenty, na podstawie których stwierdzi, czy dana osoba powinna zostać skierowana do DPS-u. Pracownik socjalny musi też zweryfikować, czy nie ma możliwości świadczenia usług opiekuńczych w domu przez rodzinę lub gminę.
3. Oczekiwanie na decyzję
- Ośrodek pomocy społecznej ma 30 dni na rozpatrzenie wniosku. W skomplikowanych przypadkach, proces ten może potrwać do dwóch miesięcy.
- Jeżeli ośrodek wyda opinię pozytywną i przydzieli miejsce w domu pomocy, prześle całą dokumentację danej osoby do właściwego powiatowego centrum pomocy rodzinie z prośbą o umieszczenie w konkretnej placówce.
- Zainteresowany otrzyma informację o przyznaniu miejsca na liście oczekujących do domu pomocy społecznej.
Długość procesu oczekiwania może być różna. Kiedy pacjent otrzymuje przybliżoną datę przyjęcia - nie oznacza to, że musi on dostać się do placówki w określonym czasie. Czasami pomimo skierowania do DPS pacjent nie zostaje przyjęty z powodu braku miejsc.
Czas oczekiwania na decyzję o przyjęciu to 30 dni. Jeśli centrum pomocy rodzinie poinformuje o odmowie umieszczenia w domu pomocy, można odwołać się do samorządowego kolegium odwoławczego. Mamy na to 14 dni od daty wydania negatywnej decyzji.
Ile rodzina musi dopłacić do DPS?
Mieszkaniec domu pomocy opłaca pobyt w wysokości nie więcej niż 70% swojego dochodu. Różnicę pomiędzy kwotą wnoszoną przez seniorem a kosztem jej utrzymania w pierwszej kolejności pokrywa rodzina. Jeżeli senior nie posiada własnego dochodu - nie ponosi on żadnych opłat za pobyt w DPS. W całości płaci wtedy za niego gmina.
Mam męża i dwóch synów- jaką mam szanse dostać się do DPS- u- jestem po amputacji dwóch nóg