Samodzielny Publiczny Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy w Reszlu udziela całodobowych świadczeń z zakresu: pielęgnacji, opieki i rehabilitacji. Przyjmujemy też pacjentów kontynuujących leczenie, niewymagających rehabilitacji.

Zakład jest podmiotem leczniczym utworzonym przez Województwo Warmińsko-Mazurskie.

W placówce jednocześnie przebywa ok. 45 chorych z uszkodzeniem mózgu, z chorobami otępiennymi (typu Alzheimera, naczyniowego, parkinsonowskiego i in), po przebytym udarze mózgu, nagłym zatrzymaniu krążenia, zawale serca, z towarzyszącymi im częściowymi niedowładami lub porażeniami, ze stwardnieniem rozsianym, z innymi schorzeniami neurologicznymi, z przewlekłymi schorzeniami układu krążenia, po złamaniach, urazach, z licznymi powikłaniami cukrzycowymi, trudno gojącymi się owrzodzeniami, odleżynami, z przewlekłymi chorobami płuc, a także chorzy w stanie apalicznym (wegetatywnym), z wyjątkiem respitatorów.

Rehabilitacja

Chorzy przebywający w zakładzie mają indywidualne zajęcia z fizjoterapeutami oraz na sali rehabilitacyjnej. Ilość zajęć, czas oraz zakres wykonywanych ćwiczeń są ściśle dostosowane do stanu zdrowia chorego, współistniejących chorób i możliwości /wydolności/ pacjenta.

• Terapia zajęciowa jest bardzo ważną formą terapii, którą mają zapewnioną chorzy przebywający w Zakładzie. Pomaga im jak najdłużej zachować, a nierzadko i odzyskać, zaburzone funkcje mózgu, kontakt z otaczającym światem, świadomość miejsca, czasu, własnej osoby. Jest także treningiem podstawowych czynności życiowych, które wykonujemy codziennie, a których zdolność wykonywania zaburzają choroby przewlekłe.
• Terapia logopedyczna (zaburzeń komunikacji) dotyczy chorych z wszelkimi zaburzeniami komunikacji, zwłaszcza mowy i rozumienia. Zakres i intensywność terapii logopedycznej ustalane są zawsze indywidualnie po badaniu logopedycznym, analizie historii choroby z uwzględnieniem możliwości chorego.
• Terapia psychologiczna – z pomocy psychologa korzystają pacjenci, a także rodziny i opiekunowie chorych. Zakres i intensywność terapii funkcji poznawczych ustalana jest zawsze indywidualnie po badaniu psychologicznym z uwzględnieniem potrzeb i możliwości chorego.